Enrico Rava (1939) loopt al heel wat jaren mee als trompettist/bugellist, niet alleen in de Italiaanse maar ook in de Europese Jazzscene en hij behoort tot de absolute top, tegenwoordig vooral op de fluegelhorn of bugel. Op deze opnamen, opgenomen door de VRT tijdens het festival Jazz Middelheim 2019 in Antwerpen, wordt hij omringd door het crème de la crème van de Italiaanse jazz. Te horen zijn Francesco Bearzatti op tenorsaxofoon, Francesco Diodati op el. gitaar, Giovanni Guidi op piano, Gabriele Evangelista op contrabas en Enrico Morello op drums. Rava heeft aan meer dan 100 albums meegewerkt waarvan ongeveer de helft onder zijn eigen naam. Zijn grote voorbeelden zijn Miles Davis en Chet Baker, vooral de laatste hoor ik dikwijls terug in zijn frasering en klankbeeld.

“Edizione Speciale” vangt aan met het nummer “Infant”, evenals de meeste nummers geschreven door Rava, het begint met een nogal druk thema, helaas onderbroken door een volstrekt overstuurde el. gitaar die nogal detoneert met de fraaie klanken van Rava, gelukkig gaat het volume van de gitaar later omlaag zodat het om aan te horen is. Het tweede nummer maakt het nogal teleurstellende begin helemaal goed, het gaat om “Once upon a summertime”, dat is de titel van een Amerikaanse versie (met tekst van Johnny Mercer) van een Frans chanson “La valse des lila’s” geschreven door Michel Legrand, Eddy Barclay en Eddy Marnay. Hier komt de lyrische kwaliteit van Rava volledig tot zijn recht met fraaie lange lijnen en ook Guidi laat de romantiek van Legrand tot leven komen met zijn tedere pianospel. Het nummer loopt naadloos over in “Theme for Jessica Tatum” van Rava.

“Wild Dance” van Rava, Diodati, Petrella, Evangelista en Morello begint absoluut niet wild, er wordt langzaam opgebouwd naar een soort van climax die zich voornamelijk uit in gitaargeluiden. Het nummer loopt over in “The Fearless Five” een fraaie compositie van Rava waarin ook Bearzatti een belangrijke rol speelt op zijn tenorsax. Er is hier trouwens volop solo ruimte voor alle musici, ook voor Diodati die hier bewijst dat hij wel degelijk in staat is een sterke solo op zijn nu eens niet overstuurde gitaar neer te zetten. Guidi laat hier weer horen dat hij inmiddels tot de Europese top behoort met zijn knappe avantgardistische benadering. “Le Solite Cose” (de gebruikelijke dingen) is een fraai duet voor Rava en Bearzatti waarna het overgaat in “Diva”, een fraaie exercitie voor Rava en bassist Evangelista.Rava was de bedenker van beiden.

Afgesloten wordt er met “Quizás, Quizás, Quizás” (Misschien, misschien, misschien) een populair lied van de Cubaanse songwriter Osvaldo Farrés, het werd een hit voor Bobby Capó in 1947. Het is een aanstekelijk stukje Cubaanse muziek dat uitnodigt om een dansje te maken, met fraai gitaarspel van Diodato (!). Het moet een heerlijke avond geweest zijn voor de toehoorders en “Edizione Speciale” is daarvan de getuigenis.

Jan van Leersum.